Rewolucyjna publikacja 10-letniego prospektywnego badania Diabetes Control and Complications Trial (DCCT) z 1993 roku jednoznacznie rozstrzygnęła wątpliwości, jaki model insulinoterapii należy stosować i do jakich wartości glikemii należy dążyć u chorych na cukrzycę typu 1, aby zmniejszyć ryzyko późnych powikłań.
Hydrolizat kazeiny o znacznym stopniu hydrolizy podawany niemowlętom z grupy ryzyka rozwoju cukrzycy zmniejszył, w porównaniu z podawaniem standardowej mieszanki mlecznej, ryzyko wystąpienia w ciągu 10 lat obserwacji co najmniej jednego spośród związanych z cukrzycą przeciwciał, jednak nie zmienił częstości występowania co najmniej 2 przeciwciał.
Monitorowanie kontroli glikemii obejmuje codzienne kontrolowanie stężenia glukozy w domu, jak również okresowe, całościowe kontrole glikemii.
Leczenie cukrzycy odbywa się głównie w warunkach przychodni/ambulatorium. Regularna, ciągła ambulatoryjna opieka i kontrola młodych chorych na cukrzycę ma podstawowe znaczenie dla utrzymania optymalnej kontroli glikemii oraz monitorowania czynników ryzyka ostrych i przewlekłych powikłań.
Edukacja jest podstawą opieki nad chorymi na cukrzycę, a ustrukturyzowane szkolenie w zakresie samokontroli jest kluczem do uzyskania dobrych wyników
Mukowiscydoza (cystic fibrosis – CF) jest najczęściej występującą u osób rasy kaukaskiej prowadzącą do zgonu chorobą genetyczną, dziedziczoną autosomalnie recesywnie, występującą na całym świecie z częstością 1 na 2500 żywych urodzeń. Cukrzyca stanowi najczęstszą chorobę współistniejącą z mukowiscydozą (cystic fibrosis related diabetes – CFRD).
Cukrzyca monogenowa jest wynikiem dziedziczenia jednej lub wielu mutacji w obrębie jednego genu. Może być dziedziczona dominująco, recesywnie lub być wynikiem nowo powstałej mutacji powodującej wystąpienie przypadku sporadycznego.
Cukrzyca typu 2 u dzieci i młodzieży staje się coraz ważniejszym problemem zdrowia publicznego na całym świecie. Ponieważ problem w tej grupie wiekowej jest względnie nowy, wiele spośród dzieci, które zachorowały na cukrzycę typu 2, może być błędnie uznawane za chorujące na cukrzycę typu 1.
Cukrzyca typu 1 charakteryzuje się występowaniem następujących faz: faza przedkliniczna, ujawnienie cukrzycy, częściowa remisja ("miesiąc miodowy") i faza przewlekła z dożywotnią insulinozależnością.
Mianem cukrzycy określa się grupę chorób metabolicznych charakteryzujących się przewlekłą hiperglikemią wynikającą z zaburzenia wydzielania i/lub działania insuliny. Zaburzenia metabolizmu węglowodanów, lipidów i białek stwierdzane w cukrzycy są konsekwencją niedostatecznego działania insuliny w tkankach docelowych.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.