Wprowadzenie
Profesor Philip Home – znakomity brytyjski diabetolog z University of Newcastle upon Tyne stwierdził niedawno, że nie zna choroby, względem której dokonano w ostatnich kilkunastu latach tak ogromnego postępu w zakresie poznania patofizjologii, diagnostyki i leczenia, jak w przypadku cukrzycy. Trudno się nie zgodzić z tą opinią. Wspiera ją szybkie poszerzanie się arsenału leków przeciwcukrzycowych o nowych mechanizmach działania. Leki te są skierowane na kluczowe elementy przyczynowe rozwoju i naturalnego przebiegu cukrzycy. Opracowano również nowe metody podawania leków – zarówno doustnych (preparaty o zmodyfikowanym uwalnianiu, systemy transportu żołądkowo-jelitowego zwiększające biodostępność), jak i insuliny (osobiste pompy insulinowe). Stworzyło to podstawy do skuteczniejszego, ale również bezpieczniejszego leczenia tej bardzo częstej, przewlekłej choroby metabolicznej o destrukcyjnym wpływie na organizm człowieka.