Posłuchaj wykładu prof. dr hab. med. Macieja T. Małeckiego wygłoszego podczas konferencji VI Małopolska Jesień Internistyczna Kraków 2015.
Zmiana stylu życia ma największe znaczenie w leczeniu prediabetes, często jednak jest nieskuteczna.
Stan przedcukrzycowy jest stanem dużego ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2. Leczenie polega głównie na leczeniu dietetycznym.
Zgodnie z nazewnictwem stanów hiperglikemicznych według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) stanem przedcukrzycowym nazywamy nieprawidłową glikemię na czczo i/lub nieprawidłową tolerancję glukozy.
Stwierdzenie nieznacznie podwyższonych ponad normę wartości glikemii na czczo, które jeszcze nie spełniają kryterium rozpoznania cukrzycy określa się jako nieprawidłową glikemię na czczo. Z kolei wartości glikemii w 120. minucie OGTT pomiędzy 7,8 a 11,0 mmol/l (140–199 mg/dl) świadczą o nieprawidłowej tolerancji glukozy. Obydwa te stany (występujące zarówno pojedynczo, jak i razem) określa się jako stan przedcukrzycowy.
W artykule przedstawiono wybrane praktyczne informacje oraz zalecenia dotyczące: rozpoznawania zaburzeń metabolizmu glukozy, oceny ryzyka sercowo-naczyniowego u chorych na cukrzycę, zmian stylu życia, kontroli glikemii, kontroli ciśnienia tętniczego, leczenia dyslipidemii, leczenia przeciwpłytkowego oraz leczenia choroby wieńcowej, niewydolności serca, zaburzeń rytmu serca i choroby tętnic obwodowych u chorych na cukrzycę, a także leczenia powikłań mikronaczyniowych cukrzycy.
Do trzech kryteriów rozpoznania cukrzycy, opartych na oznaczeniu glikemii, Amerykańskie Towarzystwo Diabetologiczne (American Diabetes Association) dołączyło w 2010 roku jeszcze jedno – odsetek hemoglobiny glikowanej (HbA1c).
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.