Przewlekła choroba nerek (PChN) oraz jej zaawansowane postacie dotyczą ok. 8–14% ogółu populacji krajów wysokorozwiniętych. Jak wskazuje polskie badanie POLSENIOR, po 65. roku życia PChN definiowana jako trwały ubytek wartości przesączania kłębuszkowego (eGFR) <60 ml/min/1,73 m2 dotyczy 21% osób w tej grupie wiekowej.
Narodowa Fundacja Nerkowa w USA, grupa robocza Kidney Disease Outcomes Quality Initiative (K/DOQI ) sprecyzowała definicję przewlekłej choroby nerek (PChN), która upowszechniła się w Polsce i została zaakceptowana przez środowisko nefrologiczne. Kryteria rozpoznania i stadia progresji PChN mają również zastosowanie w przypadku uszkodzenia nerek powstałego u chorych na cukrzycę.
Leczenie objawowe powinno być indywidualnie dobrane do każdego pacjenta, z uwzględnieniem chorób towarzyszących. Jeżeli jeden lek jest nieskuteczny, należy zastąpić go kolejnym. Opioidy zalecane są dopiero, gdy żaden lek pierwszego wyboru (leki przeciwpadaczkowe i/lub leki przeciwdepresyjne) nie będzie skuteczny.
Mimo intensywnie prowadzonych badań wciąż nie ma skutecznego leczenie przyczynowego neuropatii cukrzycowej. Niemniej jednak niektóre randomizowane badania kliniczne wykazały poprawę u chorych po zastosowaniu wybranych leków, szczególnie kwasu alfa-liponowego.
Chorzy na cukrzycę obciążeni są zwiększonym ryzykiem złamań osteoporotycznych. W artykule omówiono patomechanizm rozwoju i wzajemne powiązania cukrzycy i osteoporozy.
Problem osteoporozy u chorych na cukrzycę jest niedoceniany. W obu typach cukrzycy, mimo odmienności w patogenezie, obserwuje się wyraźnie większe ryzyko złamań osteoporotycznych, a głównym czynnikiem inicjującym przebudowę kostną może być bezpośrednio sama insulina.