Przegląd badań

• Analogi insuliny a nowotwory – nowy problem w diabetologii?

• Jak leczyć chorych na cukrzycę i stabilną chorobę wieńcową?

  U chorych na cukrzycę typu 2 i stabilną chorobę wieńcową niezwłoczna rewaskularyzacja, w porównaniu z leczeniem zachowawczym, oraz leczenie zmniejszające insulinooporność, w porównaniu z leczeniem zwiększającym stężenie insuliny we krwi, wiązały się z podobnym ryzykiem zgonu i poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych.

• Czy analogi insuliny są lepsze niż insuliny ludzkie?

  U chorych na cukrzycę stosowanie analogów insuliny (szybko działających i długo działających), w porównaniu ze stosowaniem insuliny ludzkiej (krótko działającej lub o średnio długim okresie działania), wiąże się z niewielką (uznawaną za klinicznie nieistotną) redukcją odsetka HbA1c i z rzadszym występowaniem hipoglikemii w niektórych populacjach chorych w okresie do 30 miesięcy. Według autorów przeglądu analogi insuliny nie mają istotnej przewagi pod względem kontroli glikemii nad preparatami insuliny ludzkiej, natomiast mogą być przydatne u chorych, u których podczas stosowania insulin ludzkich występują epizody hipoglikemii pomimo optymalizacji dotychczasowego leczenia, aczkolwiek dane przemawiające za tym są niskiej jakości. Autorzy podkreślają potrzebę przeprowadzenia wysokiej jakości badań z długim okresem obserwacji, aby ocenić wpływ leczenia analogami insuliny na występowanie odległych powikłań cukrzycy.

• U osób ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 2 samodzielne oznaczanie glikemii nie wiąże się z poprawą kontroli glikemii, ale zwiększa nasilenie depresji

  U osób ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 2 samodzielne oznaczanie glikemii nie poprawiło kontroli glikemii, natomiast wiązało się z większym nasileniem depresji.

• Intensywna kontrola glikemii nie zmniejsza ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych u weteranów z cukrzycą typu 2 - badanie VADT

  U chorych na cukrzycę typu 2 wyjściowo niewyrównaną i trwającą średnio 11,5 roku (śr. wiek 60 lat) intensywna kontrola glikemii (rozpoczynana glimepirydem lub metforminą i rozyglitazonem w maksymalnych dawkach) w porównaniu z kontrolą standardową (leki jak wyżej w dawkach wynoszących połowę dawki maksymalnej; różnica w osiągniętym odsetku HbA1c 1,5 punktu procentowego) nie wpływa na ryzyko wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych, powikłań mikroangiopatycznych (z wyjątkiem zmniejszenia odsetka chorych, u których wystąpiło pogorszenie albuminurii), natomiast zwiększa ryzyko poważnych skutków niepożądanych.

• Korzyści z 10-letniej intensywnej kontroli glikemii utrzymują się po następnych 10 latach obserwacji

  Prowadzona przez około 10 lat u chorych ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 2 intensywna kontrola glikemii rozpoczynana pochodną sulfonylomocznika, insuliną lub metforminą (u osób z masą ciała >120% masy idealnej), w porównaniu ze standardową kontrolą glikemii rozpoczynaną samą dietą, wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka zgonu oraz powikłań mikro- i makroangiopatycznych w obserwacji trwającej około 10 lat po zakończeniu badania z randomizacją.

• Korzyści z 9-letniej intensywnej kontroli ciśnienia tętniczego nie utrzymują się po następnych 10 latach obserwacji

  Prowadzona przez około 9 lat u chorych ze świeżo rozpoznaną cukrzycą i nadciśnieniem tętniczym intensywna kontrola ciśnienia tętniczego, w porównaniu z mniej intensywną kontrolą, nie zmniejsza ryzyka zgonu oraz powikłań mikro- i makroangiopatycznych w okresie około 10-letniej obserwacji po zakończeniu badania z randomizacją (w tym czasie nie było różnicy między grupami pod względem wartości ciśnienia tętniczego), z wyjątkiem zmniejszenia ryzyka choroby tętnic obwodowych.