W tym badaniu z randomizacją autorzy zadali pytanie czy u chorych na cukrzycę typu 2, u których nie osiągnięto dobrej kontroli glikemii pomimo stosowania metforminy (HbA1c 7,5–10,0%), dołączenie liraglutydu jest skuteczniejsze i bezpieczniejsze niż dołączenie sitagliptyny.
Cukrzyca zwiększa znacznie ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Wyniki badania UKPDS wskazują, że metformina zmniejsza ryzyko chorób spowodowanych makroangiopatią u otyłych chorych na cukrzycę typu 2.
U chorych na cukrzycę typu 2 rozyglitazon w połączeniu z metforminą lub pochodną sulfonylomocznika, w porównaniu z leczeniem skojarzonym metforminą i pochodną sulfonylomocznika, zwiększył ryzyko niewydolności serca i złamań.
U chorych na cukrzycę stosowanie analogów insuliny (szybko działających i długo działających), w porównaniu ze stosowaniem insuliny ludzkiej (krótko działającej lub o średnio długim okresie działania), wiąże się z niewielką (uznawaną za klinicznie nieistotną) redukcją odsetka HbA1c i z rzadszym występowaniem hipoglikemii w niektórych populacjach chorych w okresie do 30 miesięcy. Według autorów przeglądu analogi insuliny nie mają istotnej przewagi pod względem kontroli glikemii nad preparatami insuliny ludzkiej, natomiast mogą być przydatne u chorych, u których podczas stosowania insulin ludzkich występują epizody hipoglikemii pomimo optymalizacji dotychczasowego leczenia, aczkolwiek dane przemawiające za tym są niskiej jakości. Autorzy podkreślają potrzebę przeprowadzenia wysokiej jakości badań z długim okresem obserwacji, aby ocenić wpływ leczenia analogami insuliny na występowanie odległych powikłań cukrzycy.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.